ေၾကာင္ၾကည့္တာ.. အဟဲ

2007 june လ တုန်းက ရေးခဲ့တာပါ။ အဲဒီ ဘလောက ဖျတ်ချခဲ့တော့ ဒီစာတွေ မရှိတော့ဘူးလို့ ထင်ထားခဲ့တာ။ ကံကောင်းချင်တော့ မိတ္တု ကူးထားခဲ့မိတယ်။ ဖိုင်တွေ ရှင်းရင်းနဲ့ ပြန်တွေလို့တင်လိုက်တယ်။



-------------------------------------------------------------------




လေက သည်းသည်းထန်ထန် တိုက်နေတုန်းဖြစ်သည်။ တောင်စောင်းတလျှောက် ခါးလယ်လောက်ရှိမယ့်
သက်ကယ်ပင်များ ယိမ်းထိုးလှုပ်ခါလို ့။ ဟိုးတဖက်ခြမ်းမှာတော့၊ ခရမ်းပန်းရောင်တွေ။ မိုးသားတို ့က
မိုးကုတ်စက်ဝိုင်းကို လွမ်းထားဆဲ။ ဆောင်းရာသီမှာ မိုးရွာလျှင် ရင်ထဲ၌ လွမ်းလေ့ရှိသည်။
နေရထိုင်ရတာ တမျိုး။ ကြည်လင်အေးချမ်းလို ့နေသည်။ မိုးကတော ရွာပြီးသွာပြီ။ အရာအားလုံး
သန် ့သန် ့ရှင်းရှင်း၊လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်။ ဟိုးအောက်က မြိုလေးကလည်း အေးချမ်းစွာသက်ငြိမ်လို ့။

ဒီမှာ မွေးဖွားခဲ့ကြသည်။ ဒီမှာ ကြီးပြင်းခဲ့ကြသည်။ ဒီမှာပင်အရိုးထုပ်ကြမယ်သူတွေ၊ ဒီမြိုလေးထဲမှာမ
နည်း။ ဤမြို ့လေးတွင် ရိုင်းစိုင်းခြင်းရှိသည်။ လွတ်လပ်ခြင်းရှိသည်။ ဝမ်းနည်းခြင်းများရှိသည်။ ပျော်ပွဲ
ရွင်ပွဲများရှိသည်။ တယောက်နဲ ့တယောက် သိကြသည်။ တယောက်နဲ ့တယောက်သိပ်ချစ်ကြသည်။
ရိုးစင်းလွန်းလှသည်။

ကောင်းကင်မှာ မိုးသားတို ့ရုံးနှိမ့်သွာကြသည်။ ဝင်ခါစ နေမင်းက အလင်းရောင်ကို လှပစွာ ဖြာချလို ့နေ
သည်။လေထန်တို ့နေရာတွင် လေပြည်တွေဝင်ရောက်လာသည်။ မဖြတ်တာ ကြာပြီဖြစ်တဲ့ ဆံပင်တို ့
ဝဲဝဲ လွင့်သွားသည်။လွမ်းမိသည်။

ဒီတခါ ခွဲခွာပြီးလျှင် ဒီမြိုလေးကို ဘယ်အချိန် ပြန်ရောက်ပါမလဲ။

မိသားစုအတွက်၊ ချစ်သူအတွက်၊ ပညာရေးအတွက်၊ ရှေ ့ရေးအတွက်၊ တွက်ဆမှု ့ပေါင်းအမျိုးမျိုးနဲ ့
လူငယ်လူရွယ်တို ့ ဒီမြို လေးမှ ခွာဖို ့ပြင်ဆင်နေကြသည်။ ကျန်ခဲ့ရမယ့်သူတွေက လွမ်းကြသည်။ သွားရမယ့်
သူတွေလည်းလွမ်းကြသည်။ မြို ့လေး အလယ်က ဒီတောင်ပေါ်ဘုရားမှာ လာပြီး ဆုတွေတောင်းကြသည်။
မျက်ရည်တွေဝဲကြသည်။ ထင်းရှူးပင်ကြီးအောက်မှာ အနမ်းတွေ အလဲအလှယ်လုပ်ကြသည်။ အမှတ်အသား
တွေထားကြသည်။

တောင်အဆင်းလမ်းလေးကလူသူကင်းရှင်းလှသည်။ ကြည်နူးလန်းဆန်းခြင်းများက မြို ့လေးကိုလွမ်းအောင်လုပ်
နေပြန်ပြီ။ ဟောဟိုးမှာ မြေနီနီနဲ ့ ကောလိပ် ဘောလုံးကွင်း။ ဒီခြေထောက်မှာ ဒီမြေနီတွေ ဘယ်အချိန်များ
ပြန်ပြီးပေရေနိုင်ပါတော့မလဲ။ ဝဲလှတဲ့ တောင်ပေါ်သားတို ့ရဲ ့လေသံ၊ ဘယ်အချိန်ပြန်ကြားနိုင်ပါတော့မလဲ။

"တောင်ပေါ် မြို ့လေးတမြိုမှာ မြှူမှုန်တွေကဆိုင်းလာ..
ဒီအချိန်နင်သွားတော့မှာ၊ နေရာဟောင်းကို ထားခဲ့လို ့..
ဒါ . အနာဂတ်အတွက်ပါ..
နင်ဆိုပြီး သွားခဲ့တော့လဲလေ... မတားရက််ဘူး.."

ဆွေးဆွေးလေးလွမ်းသွားသည်။ ခေါင်းငုံလိုက်မိတော့၊ ဆံပင်တို ့ဝဲကျလာပြန်သည်။

"ချယ်ရီပင် တွေ ကြားထဲ၊ အတူတူပျော်ပါးခဲ့ကြဖူးတယ်..
ကလေးဘဝရဲ.. အရင်အချိန် မြို ့လေးထဲ.. နင်မေ့ပြီလား..
ချယ်ရီပင် အို သွားလည်း.. နင်သာ တကယ်တမ်းပြောင်းလဲမသွားရင်.."

အသံတို ့ဝေးဝေးသွားသည်။
ကျန်ရစ်ခဲ့ရမယ့်သူတွေ လွမ်းကြသည်။ သွားရမယ့်သူတွေလည်းလွမ်းကြသည်။
ဒီမြိုလေးက လူတွေ တယောက်ကို တယောက် အရမ်းချစ်ကြသည်။
ဒီမြိုလေးက လူတွေ..... တယောက်ကို.. တယောက် .အရမ်းချစ် ..ကြသည်။
ဒီမြိုလေးက လူတွေ......... တယောက်ကို..... တယောက် ...အရမ်းချစ် ....ကြသည်။
ဒီမြိုလေးက လူတွေ............ တယောက်ကို........ တယောက် ......အရမ်းချစ် .......ကြသည်။

နတ်ဆိုး
Tuesday, 12 June 2007

21:41

It has been 23 days that I do not sign in this blog for a new post. No, I even did not come to my home page. I had things to do, things to learn, and things to improve. I decided not to visit to every blog which is written in Burmese, and every news sites too. No Exception. I was very disappointed for my poor skill in English. I cannot talk fluently. I cannot write correctly. I can listen but it does not include a perfect understanding. That's why, I determinedly stuck to reading the blogs and news sites which are written in English. But this will not going for months.

Having just a few friends in the MM Blog Society, I have not much people who will come and urge me to come back. I think I am lucky - hope nobody will think that I am nutty. Since I have started writing this blog, excluding friends from real world, I have only three - Gyittu, Pandora, PonYate - who give consistent support. To be honest, that is great! I have got real-three out of this blog.

I also get myself away from gtalk to avoid wasting too much time of my daily life, except using two times in these days: one for my best friend from Yangon, and the other for my Dad. I feel it is a kind of peace that not clinging to gtalk and waiting for someone to make a conversation. Less and less accounts in my gtalk list helped to strengthen my decision.

Instead, I used these time for reading the books. Since the start of my days in Singapore, there are only three types of books, or articles, which I commonly read: one relating to Computer Science and IT; one about Politic and Political Science; and the other for Buddha Dhamma. Off cause, I read some posts from the good blogs, and from my friends' blogs too.

Surely, these areas are really wide, complicated, and deep to learn. It is taking time to understand even the basic concept of them. But I never think that I can grab and master them within a short time. I am not a genius. But no doubt that I have seen some people have proved that they can. Proud of it, but I am not them too.

Though it has not been very seriously, I have been studying to Buddha Dhamma for nearly 7 years. It may not be a short period for some people. But it is just enough time, for me, to understand the basic. As the Buddha Dhamma is not a philosophy nor a -ism, what I am doing - thinking or reading - is not enough for mastering. Much more miles ahead of me to go.

Hope to be continued.


Natt Soe *


* - Formerly, I used "Nat" in my nick, but because of Natti and Gyittu, I come to love to use Natt Soe

..give a :) to you all and see you.