ကျွန်တော်တို့၊ လွန်ခဲ့သော နှစ်ပေါင်း ၁၆၀ ခန့်က အင်္ဂလိပ်တပ်များက အောက်မြန်မာနိုင်ငံကို သိမ်းပိုက်ထားတဲ့အချိန်၊ အထက် မန္တလေးရတနာပုံနေပြည်တော်မှ အိမ်ရှေမင်းသားဟာ ကိုယ့်နိုင်ငံရဲ ့ အားနည်းချက်တွေကို ပြုပြင်ပြောင်းလဲဖို့ ကြိုးပမ်းဆောင်ရွက်နေခဲ့တယ်။ ခေတ်နောက်ကျစွာတွေးခေါ်နေကြတဲ့ အဲဒီအချိန်ကာလမျိုးမှာ အိမ်ရှေ့မင်းသားက ခေတ်မီတိုးတက်စွာ ထိုးဖောက်တွေးခဲ့ခေါ်ပြီးတော့၊ နိုင်ငံတော်ကို အင်အားရှိအောင် ပြန်လည်တည်ဆောက်နေခဲ့ချိန်လည်းဖြစ်တယ်။ ခေတ်မီလက်နက်စက်ရုံများ၊ အထည်လိပ်စက်ရုံ၊ ငွေသွန်းစက်ရုံတို့ကဲ့သို့ အခြားလက်နက်နှင့်မဆိုင်သောစက်ရုံးများ တည်ထောင်ခြင်း၊ တိုးတက်နေတဲ့ ပြင်သစ်လို အနောက်ဥရောပနိုင်ငံများကို ထက်မြက်တဲ့မြန်မာလူငယ်တွေကို ပညာတော်သင်အဖြစ်စေလွှတ်ခြင်း စသည်တို့ကိုလုပ်ဆောင်နေခဲ့ချိန်လည်းဖြစ်တယ်။ အိမ်ရှေမင်းသားရဲ့ ဇာတိမာန်ကို အနောက်နိုင်ငံသားများနှိမ်မှာကိုးစိုးရိမ်လို့ အရပ် ၆ ပေကျော်သူများသာ ပညာတော်သင်အဖြစ် စေလွတ်တာကို ကြည့်ခြင်းဖြင့် သိနိုင်တယ်။



ထိုရဲရင့်ထက်မြတ်လှတဲ့ အိမ်ရှေ ့စံကတော့ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ကနောင်မင်းသားကြီးပါပဲ။ နံနက်ခင်းတခုမှာ အိမ်ရှေ ့စံဟာ လွတ်တော်ထဲမှာ သူရဲ့ဝန်ကြီးများနှင့်အတူ တိုင်းရေးပြည်ရာ အစည်းအဝေးတရပ်ကို ကျင်းပနေခဲ့တယ်။ အဲဒီအချိန်မှာပဲ အိမ်ရှေ့မင်းသားနဲ့ တူဝရီးတော်တဲ့ မြင်းကွန်း၊ မြင်းခုန် ညီအကိုမင်းသားနှစ်ပါးက ခိုက်ရန်ဖြစ်ပွားဟန်ဆောင်ပြီးတော့ လွတ်တော်ဖက်သို့ ပြေးလာခဲ့ကြတယ်။ အိမ်ရှေ ့မင်းသားက ရန်ဖြစ်ကြတယ်ထင်ပြီး တားဆီးဖို့ လွတ်တော်ထဲကနေ ထွက်လာတဲ့အခါ၊ မင်းသားနှစ်ပါးက အိမ်ရှေ့မင်းသားကို ဓါးနှင့်ခုတ်ကာ လုပ်ကြံခဲ့တယ်။ သူတို့က ဦးရီးတော်အိမ်ရှေ ့စံရှိနေသမျှ ဘုရင်မဖြစ်နိုင်ဟု မိုက်မဲစွာ ထင်မြင်ကြတဲ့အတွက် လုပ်ကြံခဲ့ကြခြင်းဖြစ်တယ်။ (ခမည်းတော် မင်းတုန်းဘုရင်ကို ဆက်တိုက်လုပ်ကြံဖို့ ကြိုးပမ်းခဲ့ပေမယ့် မအောင်မြင်ဘူး။)



ရလဒ်ကတော့ မန္တလေးရတနာပုံနေပြည်တော်မှာ သီပေါလိုမျိုး အရည်အချင်းမပြည့်ဝတဲ့မင်းသားက ဘုရင်ဖြစ်လာတယ်၊ ပြီးတော့ မြန်မာနိုင်ငံတော်တခုလုံး အင်္ဂလိပ်လက်အောက်ကို ကျွန်နိုင်ငံအဖြစ် လွယ်လွယ်ကူကူ ရောက်သွားခဲ့ရတော့တယ်။ ကျွန်တော်တို့ဟာ ရဲရင့်ထက်မြတ်တဲ့ ခေါင်းဆောင်ကောင်းတစ်ယောက်ကို ဆုံးရှုံးခဲ့ရတဲ့အတွက် နှစ်ပေါင်းများစွာ ကျွန်နိုင်ငံအဖြစ် ဆင်းဆင်းရဲရဲ၊ နှိမ့်နှိမ့်ချချ အသက်ရှင်ခဲ့ရတယ်။



အဲဒီကနေ နောင်နှစ်ပေါင်း ၇၀ လောက်အကြာမှာ မတရားသိမ်းပိုက်ထားတဲ့ အင်္ဂလိပ်လက်အောက်နေ လွတ်မြောက်ဖို့အတွက် ကျွန်တော်တို့တတွေဟာ ရှားမှှရှားတဲ့ ခေါင်းဆောင်တယောက်ကို ထပ်မံရရှိခဲ့တယ်။ ဗိုလ်ချုပ်အောင်ဆန်းဆိုတဲ့ အမည်နာမကို ပြောကြ၊ ကြားကြတာနဲ့ ကျွန်တော်တို့ မြန်မာတွေရဲ့ ရင်ထဲမှာ လေးစားခြင်း၊ ချစ်မြတ်နိုးခြင်း၊ ဂုဏ်ယူခြင်း၊ တမ်းတခြင်းတွေနဲ့ ပြည့်နေခဲ့တယ်။ မြန်မာဆိုတာ သခင်မျိုးဆိုတဲ့ စိတ်ဓာတ်နဲ့၊ မြန်မာဆိုတာ ကျွန် မဟုတ်ဘူးဆိုတဲ့ စိတ်ဓာတ်နဲ့ အင်္ဂလိပ်ကို မောင်းထုတ်ဖို့ လုပ်ခဲ့တယ်။ ၁၂နှစ်တာကာလလေးအတွင်းမှာပဲ ဗိုလ်ချုပ်အောင်ဆန်းဟာ မြန်မာပြည် လွတ်လပ်ရေးရဖို့အတွက် အခြေအနေအလိုက် လုပ်ဆောင်နိုင်ခဲ့တယ်။ အဲဒီအချိန် ရန်သူဖြစ်နေတဲ့ အင်္ဂလိပ်တွေကိုယ်နိုက်က နှစ် ၃၀၀ လောက်မှာမှ ရှားရှားပါးပါး ပေါ်ထွန်းတက်တဲ့ ခေါင်းဆောင်လို့ ပြောဆိုခဲ့ရတယ်။ ရန်သူခေါင်းဆောင် တွေကိုယ်တိုင် လေးစားခဲ့ရတဲ့သူဖြစ်တယ်။ လူမျိုးစွဲ မရှိသလို၊ တိုင်းရင်းသားခေါင်းဆောင်းများကလည်း ယုံကြည်တာကို ခံရသော သူဖြစ်ခဲ့တယ်။ ပါတီစွဲ မရှိသလို အခြားပါတီဦးဆောင်သူများရဲ့ လေးစားတာကို ခံရသူဖြစ်တယ်။ ဒါကြောင့် သူဟာ မြန်မာပြည်အတွက် မရှိမဖြစ် အမျိုးသားခေါင်းဆောင်ဖြစ်ခဲ့တယ်။ မြန်မာပြည်အတွက် မျော်လင့်ချက်ဖြစ်ခဲ့တယ်။



မြန်မာတိုင်းဝမ်းနည်းရတဲ့ ၁၉၄၇ ဇူလိုင် ၁၉ မှာ အဲဒီ ကျွန်တော်တို့ခေါင်းဆောင်ဟာ ယုတ်မာလှတဲ့လူတစုရဲ့ လုပ်ကြံတာကိုခံရပြန်တယ်။ မြန်မာနိုင်ငံအနေနဲ့ လွတ်လပ်ရေးရခဲ့သော်ငြားလည်း ယုံကြည်နိုင်တဲ့၊ စုစည်းနိုင်တဲ့ ခေါင်းဆောင်မရှိတော့တာကြောင့် နှစ်ပေါင်းများစွာ ပြည်တွင်းစစ်ဒဏ်၊ တိုင်းပြည်အင်အားနည်းလာတော့ ကျူးကျော်လာတဲ့ ပြည်ပဒဏ်၊ အရည်အချင်း နည်းပါးသူတွေ အုပ်ချုပ်ခဲ့ကြသည့်အတွက် ဆင်းရဲခြင်းဒဏ်၊ အာဏာရှင်များ၏ အုပ်ချုပ်မှုဒဏ်၊ ဖိနှိပ်မှုဒဏ် စသည်ဖြင့် ခါးစည်းခံစားခဲ့ရတယ်။



အဆုံးရလဒ်အနေနဲ့ကတော့ မြန်မာပြည်ဟာ အင်္ဂလိပ်အောက်လွတ်လပ်ပြီး နှစ်ပေါင်း ၆၀ ကျော်အတွင်း အလွန်ဆင်းရဲသော နိုင်ငံအဖြစ် ရောက်ရှိသွားခြင်းပဲ။ မြန်မာလူမျိုးတွေဟာ သနားစရာကောင်းတဲ့လူမျိုးတွေအဖြစ် ဆက်ဆံခံလာရတော့တာပဲ။ ချစ်စရာကောင်းလွန်းတဲ့ ဓလေ့စရိုက်တွေ၊ မြန်မာဟေးလို့ ထွန်းလင်းခဲ့တဲ့ သမိုင်းကြောင်းတွေ၊ ရဲရင့်ထက်မြတ်မှုတွေဟာ ဆင်းရဲ့မွဲတေမှု၊ အကျင့်ဖျက်ခံရမှု၊ ဖိနှိပ်ခံရမှုတွေကြားမှာ တိမ်မြုတ်ပျောက်ကွယ်လာတယ်။ ဒါအပြင် ယနေ့အခါမှာ မြန်မာဆိုတာ ဂုဏ်ယူစရာ မရှိသလောက် နိုင်ငံတကာမှာ မျက်နှာငယ်နေရတဲ့အဖြစ်ပါပဲ။ မြန်မာနိုင်ငံဆိုတာ ဆင်းရဲလွန်းတဲ့ နိုင်ငံ၊ ဖိနှိပ်မှုတွေနဲ့ အုပ်ချုပ်တဲ့နိုင်ငံ၊ သောက်သုံးမကျသူတွေ အုပ်ချုပ်တဲ့နိုင်ငံ (သောက်သုံးမကျသူတွေ အုပ်ချုပ်မှတော့ သောက်သုံးမကျတဲ့လူမျိုးလို့ပဲ ထင်ခံရမှာပဲ။) မြန်မာလူမျိုးဆိုတာ တုံးအတဲ့လူမျိုး၊ ဘယ်သူမှ အထင်မကြီးတဲ့လူမျိုး။ အဲဒီလို အောက်ကျနောက်ကျ နိုင်ငံဖြစ်လာပါတယ်။



ကျွန်တော်တို့တတွေ မြန်မာ့သမိုင်းကိုလေ့လာမိကြတဲ့အခါ၊ ဆွေးနွေးမိကြတဲ့အခါတိုင်းမှာ မကြာခဏ 'အကယ်၍' ဆိုတဲ့ စကားလုံးကို ပြောဖြစ်ခဲ့ကြတယ်။ အကယ်၍ ကနောင်မင်းသားသာ လုပ်ကြုံခံရပြီး အသက်မဆုံးရှုံးခဲ့ဘူးဆိုရင်၊ အင်္ဂလိပ်တွေဟာ ငါတို့နိုင်ငံကို သိမ်ပိုက်ချင်မှ သိမ်းပိုက်နိုင်မယ်။ ခေါင်းဆောင်ဟာ အခရာပါပဲ။ ခေါင်းဆောင်ပြောင်းသွားတာနဲ့ အရာအားလုံးဟာ ပြောင်းလည်းသွားတော့တာပဲ။ သိမ်းပိုက်နိုင်မည်ထားဦးတော့ ဒီမင်းသားလက်ထက်မှာ ဖြစ်ချင်မှဖြစ်မယ်။ ဒီလောက် မြန်ဆန်ချင်မှ မြန်ဆန်ခဲ့မယ်။ ဒီလောက် လွယ်ကူချင်မှ လွယ်ကူခဲ့မယ်။ (ဘာလိုလဲလည်းဆိုတော့ ဧရာဝတီမြစ်ကြောင်းတလျှောက်က အင်းဝ၊ သပြေတန်း စတဲ့ ဗမာသီပေါဘုရင်ရဲ ့ ခံတပ်တွေဟာ မခုခံလိုက်ရပဲ လက်နက်ချခဲ့ရပါတယ်။)



ဒီလိုပါပဲ။ အကယ်၍ ဗိုလ်ချုပ်အောင်ဆန်းသာ လုပ်ကြံမခံရဘူးဆိုရင် မြန်မာနိုင်ငံတော်ရဲ ့ ပြည်တွင်းစစ်မီးဟာ ဒီလောက် ကြီးမားကျယ်ပြန့်ချင်မှ ကျယ်ပြန့်မယ်။ တိုင်းရင်းသားတွေနဲ့ စိတ်ဝမ်းကွဲမှု၊ စည်းလုံးမှုပြိုကွဲမှုတွေဟာ ဖြစ်ပေါ်လာမယ် မဟုတ်ဘူး။ နေဝင်းလည်း အာဏာ သိမ်းဖို့ အကြောင်းဖန်တီးလာနိုင်မှမဟုတ်ဘူး။ ခေါင်းဆောင်ကောင်းရဲ ့ဦးဆောင်မှုနောက်မှာ တိုင်းသူပြည်သားတွေရှိနေတဲ့အတွက် တိုင်းပြည်ဟာ တိုးတက်စည်ပင်နေမှာပဲ။ အနှိမ်ဆုံးအဆင့်အနေနဲ့ အာရှမှတော့ မြန်မာဆိုရင် လေးစားခံရတဲ့အနိုင်ငံဖြစ်မှာပဲ။ ဒီလို အောက်ကျနောက်ကျ နိုင်ငံဖြစ်လာမှာ မဟုတ်ဘူး။ တခြားနိုင်ငံသားတွေရဲ ့ အထင်သေးခြင်းလည်း ခံရမှာမဟုတ်ဘူး။ ပြည်သူပြည်သားတွေလည်း ဆင်းရဲ ့တွင်းနက်နေမှာ မဟုတ်ဘူး။ အကယ်၍ ဗိုလ်ချုပ်အောင်ဆန်းသာ ရှိခဲ့ရင်...။



အဲဒီလို ကျွန်တော်တို့တတွေဟာ အကယ်၍ ဆိုပြီးတော့ ဝမ်းနည်းစွာ၊ တမ်းတစွာ၊ အားမလို အားမရဖြစ်စွာ ရွှေပြည်တော်ကို စိတ်ကူးနဲ့ အကောင်အထည်ဖော်ပြီး ပြောခဲ့ကြရတယ်။ မျော်လင့်ခဲ့ကြတယ်။ အဲဒီခေါင်းဆောင်တွေသာ ရှိခဲ့ရင် ကျွန်တော်တို့မျှော်လင့်တဲ့ ရွှေပြည်ဟာလည်း အမှန်တကယ်ဖြစ်လာမယ်ဆိုတာ ယုံမှားစရာမရှိဘူး။ ဒါပေမယ့် လက်တွေမှာတော့ တိုင်းပြည်ဟာ ရစရာမရှိအောင်ပျက်စီးနေခဲ့တယ်။ ဖျက်ဆီးခံနေရတယ်။



ဒါဟာ ဘာကိုပြတာလဲဆိုတော့ ကျွန်တော်တို့တတွေဟာ အရေးအကြီးဆုံး အချိန်တွေမှာ အရေးအကြီးဆုံး ခေါင်းဆောင်ကောင်းတွေကို လက်လွတ်ရခြင်းရဲ ့ကြီးမားတဲ့ ဆုံးရှုံးမုတန်ဖိုးကို ပြတာပါပဲ။ ဒီအဆုံးအရှုံးဟာ လက်ရှိပြသာနာတွေရဲ ့အဓိကကျတဲ့ အချက်တချက်ပဲဖြစ်ပါတယ်။



ဒီနေ့ဒီအချိန်အခါမှာ မြန်မာပြည်သူတွေဟာ ဒီလိုမျိုးပြောရမဲ့အဖြစ်ကို နောက်ထပ်တကြိမ်ရောက်ရှိရင်ဆိုင် နေရတယ််ဆိုတာကို သတိထားမိကြပါ။ ကျွန်တော်တို့လူထုတရပ်လုံးက လေးစားတဲ့၊ ချစ်မြတ်နိုးတဲ့၊ ယုံကြည်စိတ်ချရတဲ့ ခေါင်းဆောင်၊ ကမ္ဘာတဝန်းလုံးက ယုံကြည်လေးစားအားထားရတဲ့ ခေါင်းဆောင်၊ ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်ဟာ အခုဆိုရင် ထိန်းသိမ်းခံရပါတော့မယ်။ သူအထိန်းအသိမ်းခံရခြင်းဟာ မြန်မာပြည်အတွက် အလွန်နှစ်နာစေပါတယ်။ လက်ရှိအချိန်အထိ ဒီခေါင်းဆောင်သာလျှင် တိုင်ပြည်တိုးတက်ရေးအတွက် မရှိမဖြစ်တဲ့ ပြည်သူအားလုံးရဲ ့၊ တိုင်းရင်းသားအားလုံးရဲ ့စည်းလုံးမှုကို ရအောင်လုပ်ပေးနိုင်တဲ့ တဦးတည်းသောသူ ဖြစ်တယ်။ အကြောင်းကောင်းလို့ မြန်မာနိုင်ငံဟာ အာဏာရှင်အောက်က လွတ်မြှောက်သွားသည်ထားဦးတော့၊ လက်ရှိအနေအထားအထိ သူမရှိရင် ကျန်သူတွေ မဖြေရှင်းနိုင်တဲ့ ပြသာနာတွေနဲ့ မြန်မာပြည်သူတွေ ရင်ဆိုင်ရမှာပဲ။ အဲဒီ ပြသာနာတွေဟာ မြန်မာပြည်ကို ဒုက္ခတွင်းထဲ ပြန်ခေါ်မယ့်ပြသာနာတွေကြည့်ပါပဲ။ ဒါကြောင့် ဒီခေါင်းဆောင်ကို ထောင်ထဲမှာ နောင် ၅ နှစ်လောက် ထိန်းသိမ်းခံရမယ်ဆိုရင်၊ အဲဒီလိုထိန်းသိမ်းခံရရင်းနဲ့ အဲဒီကာလအတွင်းမှာ ကွယ်လွန်သွားခဲ့ရင် အလွန့်အလွန်ကိုကြီးမားတဲ့ ဆုံးရှုံးမှုတရပ်ကို မြန်မာတွေရရှိခြင်းပဲဖြစ်မယ်။ ဒီလိုခေါင်းဆောင်ကောင်းတယောက်ထပ်ရဖို့ နောက်ထပ်နှစ်ဘယ်လောက်စောင့်ရဦးမယ်ဆိုတာ မပြောနိုင်ဘူး။



ထိုသို့သာ ဖြစ်ခဲ့မယ်ဆိုရင် နောင်းခေတ် ကျွန်တော်တို့မျိုးဆက်တွေဟာ ကျွန်တော်တို့လိုပဲ ‘အကယ်၍ ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်သာ…’ ဆိုပြီးတော့ ဆက်လက်ပြောဆိုနေရပါတော့မယ်။ ဒါဆိုရင်တော့ ‘ပြည်သူလူထုဟာ သူတို့နဲ့ထိုက်တန်တဲ့အစိုးရတရပ်ကို ရရှိတယ်’ ဆိုတဲ့ စကားတိုင်း ကျွန်တော်တို့တတွေဟာ ကျွန်တော်တို့နဲ့ထိုက်တန်တဲ့ ဒီစစ်အာဏာရှင်တစုရဲ ့အုပ်ချုပ်ခြင်းကို ခံရတော့မှာပဲဖြစ်တယ်။ ကျွန်တော်တို့မှာ စုစုစည်းစည်းနဲ့ တားဆီးနိုင်ဖို့ အခွင့်အရေးရှိခဲ့လျှက်နဲ့ အကျိုးရှိစွာ အသုံးမချနိုင်ခဲ့တဲ့၊ အသုံးမကျတဲ့ လူမျိုးအဖြစ် သတ်မှတ်ခံရတော့မှာပဲဖြစ်တယ်။ ရဲရင့်ရမယ့်အချိန်မှာ မရဲရင့်တဲ့လူမျိုး။ စည်းလုံးရမယ်အချိန်မှာ မစည်းလုံးတဲ့လူမျိုး။ အကြောက်တရားတွေ ကြီးစိုးနေတဲ့လူမျိုး။ လွတ်လပ်ခြင်းနဲ့ မထိုက်တန်တဲ့လူမျိုး။ကိုယ်ကျိုးကြည့်တဲ့လူမျိုး။ မြန်မာဆိုတာ အဲဒီလို သောက်သုံးမကျတဲ့လူမျိုးအဖြစ် သတ်မှတ်ခံရမယ်။



ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်သာ ထောင်ချခံရပြီး၊ ပြည်သူအများစုသာ လက်ပိုက်ထိုင်ကြည်နေမယ်၊ နှုတ်ကနေ စုတ်တသပ်သပ်ဖြစ်နေမယ်ဆိုရင်တော့ အသုံးမကျတဲ့လူမျိုးဆိုတာ ငြင်းစရာမရှိ လက်ခံရတော့မှာပဲ။



အဲဒီလိုတွေ မသတ်မှတ်ခံရဖို့ ဒီဖြစ်ရပ်တွေကို တားဆီးရမယ်အချိန်ဖြစ်တယ်။ ဇာတိမာန်ဆိုတာကို မြန်မာတွေ ပြန်လည်ဆုပ်ကိုင်ရတော့မယ်အချိန်ဖြစ်တယ်။ မြန်မာတွေဟာ ကျွန်စိတ်နဲ့ နေထိုင်တာမဟုတ်ဘူး။ သခင်စိတ်နဲ့နေထိုင်တဲ့လူမျိုးဆိုတာကို ပြန်လည်ပြသရတော့မယ်အချိန်ဖြစ်တယ်။ မြန်မာဆိုတာ မဟုတ်မမှန်တရားကို ခေါင်းငုံ့ခံတက်တဲ့လူမျိုး မဟုတ်ဘူးဆိုတာကို သိရှိစေရမယ်။ စည်းလုံးတဲ့လူမျိုးဆိုတာကို မျက်မြင်ကိုယ်တွေ့ဖြစ်စေရမယ်။ လွတ်လပ်တဲ့မြန်မာနိုင်ငံတော်ကိုတည်ဆောက်ဖို့ သဘောထားကြီးခြင်း၊ အသိညဏ်ရှိခြင်း၊ ရဲရင့်ခြင်း၊ စည်းလုံးခြင်းတွေကို မြန်မာပြည်သူတွေ ပြသရမယ်အချိန်ကောင်းပဲဖြစ်တယ်။



===================================================================

ဒီနေ့ ငါ ဘယ်နေရာမှာ ထူးချွန်လဲလို့ အားအားယားယား တွေးမိတယ်။

အလိုအလျှောက် ခေါင်းက အဖြေထုတ်ပေးပါတယ်။





ဆရာကြီးလုပ်တဲ့နေရာမှာ တော်တယ်။



ဆရာကြီး... .ဟဲ..ဟဲ.. ဆရာကြီးလုပ်တဲ့နေရာမှာတော်တယ်။ ဟဲ..ဟဲ။

ဒီဓာတ်ပုံကိုကြည့်ပြီး သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်က - မူးနေပြီးနေမှာ ပြုံးနေတာပဲ - လို့ပြောတယ်။ [ကိုယ့်ကိုကိုယ့်ကြည့်ပြီးတော့ ရယ်မိတယ်။ ခါးလေးကုန်းနေပြီး အဘိုးလေးနဲ ့တူနေသလိုပဲ။] ဒါကို စိတ်ထွက်ပေါက်၊ ပျော်စရာ၊ လူ ့ဘဝလို ့ ကျွန်တော် မယူဆပါဘူး။ ဒါမျိုးတွေကို အဆုံးသတ်ဖို ့ လုပ်နေပါတယ်။



တကယ်တော့ ဘီယာ အရက် ကျွန်တော်ကြိုက်တယ်လည်းမဟုတ်ဘူး။ အရသာကိုပြောတာ။[သောက်ပြီး မူးပြီး သူငယ်ချင်းတွေနဲ ့ပျော်ရတာတော့ အလွန် ကြိုက်ပါတယ်။] ဒါပေမယ့် ဒီလိုပဲ သောက်ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ အခါအခွင့်သင့်ရင်။ အခါအခွင့်ကလည်း သင့်ချင်တိုင်းသင့်နေကြတာဆိုတော့...။ ဒါပေမယ့် ဘီယာ တစ်ခါသောက် ရိုးရိုးဆိုင်ဆိုရင် တစ်ယောက်ကို ၁၅ ကျပ်လောက်ကုန်ပြီး။ ရေးဗားဆိုဒ်ကဆိုင်တွေမှာလို သွားသောက်ရင် တစ်ယောက်ကို ၁၀၀ ပတ်ဝန်းကျင်ကုန်ပါတယ်။ ပုံမှန်တော့ ကျွန်တော်မနှမြောတက်ဘူး။



ပြီးခဲ့တဲ့နှစ်က အလှူတစ်ခုလုပ်ဖြစ်တယ်။ နာဂစ်ဖြစ်ပြီးကျောင်းတက်ဖို့ခက်ခဲနေတဲ့ကလေးတွေကို ကူညီတဲ့အလှူပါ။ ကလေးတစ်ယောက်ရဲ ့ တလ ကျောင်းတက်ဖို ့ဖြစ်နိုင်တဲ့ငွေက စလုံးငွေ ၁၅ကျပ် ကနေ ၃၀ အထိရှိပါတယ်။ လစဉ် လှူရပါတယ်။ နွေရာသီကျောင်းပိတ်မှ ခဏနားပါတယ်။ မနှစ်က ကျွန်တော် ၄ ယောက်စာ ကူညီဖို ့တာဝန်ယူခဲ့တယ်။ သူငယ်ချင်းက တစ်ယောက် ကူခဲ့တယ်။ အဲဒီမှာ စပြီး နှမြောမိတာပါပဲ။

ကို်ယ့်ဖြုန်းတီးမှုက တချိ ့ ဘဝတွေအတွက် အရေးကြီးတဲ့ ငွေကြေးဖြစ်နေတာပါပဲ။



ကျွန်တော်သူငယ်ချင်းက ဆေးလိပ်သောက်တယ်။ ၂ရက်၊ ၃ ရက်ကို ၁ ဘူးလောက်သောက်ပါတယ်။ ၁ ဘူးကို ၁၁ ကျပ်ပေးရတယ်။ သူများတွေ ဒုက္ခရောက်နေချိန်မှာ ဒီလိုမျိုး ကုန်ကျတာကို စပြီး နှမြောမိလာပါတယ်။ ပုံမှန် စားသောက်တာမျိုးကို မနှစ်မြောဘူး။ နေ ့လည်စာကို ၁၈ ကျပ်ဆိုလည်း စားဖို ့ကောင်းတယ်၊ သင့်လျှော်တယ်ဆိုရင် စားတာပဲ။ ဒါပေမယ့် ဘီယာသောက်ပြီးကုန်တာမျိုး၊ မလိုအပ်ပဲ သုုံးဖြစ်သွားတာမျိုး၊ အသုံးမကျတာတွေအတွက် သုံးမိတာတွေကို စပြီး နှမြောတက်လာပါတယ်။ [အသက်ကြီးလာတာလည်း ပါမလား မသိဘူး။] ရုပ်ရှင်တခါကြည့်ရင် ဘာမှမစားဖူးဆိုရင်တောင် တစ်ယောက်ကို ၁၀ ကုန်ပါမယ်။ စားမယ်သောက်မယ် ဘော်ဘော်တွေလည်း ပါတယ်ဆိုရင်တော့ စုစုပေါင်း ၆၀ ၊ ၇၀၊ ၈၀ ပါပဲ။



ဒီလိုနဲ ့ အခု ဘီယာ၊ အရက်မသောက်ဖို ့ဆုံးဖြတ်ပါတယ်။ ရုပ်ရှင်ကြည့်တာမျိုးလို မလိုအပ်ပဲ ကုန်ကျမှာမျိုးကို မဖြစ်အောင်လုပ်ဖို ့ ဆုံးဖြတ်ပါတယ်။ မလိုအပ်ပဲ စျေးကြီးတဲ့အဝတ်အစားကို မဝယ်ဖြစ်အောင်နေဖို ့ဆုံးဖြတ်ပါတယ်။ အခု မေလဆိုတော့ မကြာခင် မြန်မာပြည်ကကလေးတွေ ကျောင်းတွေ ပြန်ဖွင့်တော့မယ်။ အလှုက အခုထိဘာမှမပြောသေးပေမယ့် လာမယ်လို ့ မျော်လင့်ထားပါတယ်။ သူတို့အတွက် လှူရပါမယ်။



လူဆိုတာကလည်း ခတ်ပါတယ်။ ကိုယ့်အတွက်၊ ကိုယ်မိန်းမ၊ ကိုုယ်သားသမီး [တကယ်တော့ ကိုယ်နဲ ့စပ်ဆက်နေလို ့] သုံးတယ်လို ့တွေးမိရင် ၅၀၀ လောက်ကုန်သွားပါစေ။ ဘာမှမဟုတ်တတာအပေါ် သုံးမိရင်တောင် သိပ်ပြီး မတွန် ့တိုတက်ကြဘူး။ သူများအတွက် ပေးဖို ့ကတော့ ၅ ကျပ်လောက်လည်း ၅၀၀၀ လောက်တွေးမိပြီး တွန် ့တိုကြတာပါပဲ။ ဒုက္ခရောက်သူတိုင်းကို ကူညီဖို ့၊ အလိုလည်း ပြောတာမဟုတ်ပါဘူး။ [ကူညီနိုင်ရင်တော့ အကောင်းဆုံးပေါ့။] ဒါပေမယ့် မြန်မာ ပြည်က သူတွေကတော့ ကျွန်တော်တို ့တမျိုးသားတည်း၊ တနိုင်ငံသားတည်းဆိုတာ သတိရစေချင်တယ်။ သူတို ့ကို ကူညီဖို ့ နိုင်ငံခြားရောက် ဝင်ငွေရှိတဲ့သူတွေမှာ တာဝန်ရှိတယ်လို ့ ယုံကြည်ပါတယ်။ ၂၀၊ ၃၀၊ ၅၀၊ ၁၀၀ ကျပ် လောက်ကို တွန် ့တိုမနေသင့်ဘူး။ ဝင်ငွေ အတိုင်းအတာတခုထိ မဆိုးဘူးလို ့ ယူဆရသူတွေအတွက်ပါ။ မတွန် ့တိုကြပါနဲ ့။ တိုက်တွန်းပါတယ်။



နောက်တခုက ကောက်ရိုးမီးတောက် အလှူပါ။ အဖြစ်အပြက် တစ်ခုခု အရှိန်ရနေချိန်မှာ အုန်းအုန်းကျက်ကျက် လှူကြတက်တာမျိုးပါ။ ကောင်းပါတယ်။ ဒါပေမယ့် လစဉ်လှူရမှာမျိုးတွေမှာလည်း အာရုံထားပြီး လုပ်ကြစေချင်တယ်။ တကယ့် အကျိုးအမြတ်က လစဉ် (နည်းရင် နည်းပါစေ) လှူတာက ပိုများပါတယ်။ ကျွန်တော်တို ့စိတ်ရှည်ရှည်၊ အမြော်အမြင်ရှိရှိ လှူဒါန်းတက်ဖို ့လိုပါတယ်။ တခါလှူပြီး တသက်လုံးစာ မမှတ်ဖို ့လည်း သတိပေးချင်ပါတယ်။



မလုပ်ခင်သာ ၁၅ကျပ် ၂၀ ဟာ များတယ်လို ့ခံစားရပါမယ်။ ပြီးသွားတော့လည်း အဲဒီ ၁၅ကျပ် ၂၀ မရှိလို ့ကိုယ့်ဘဝ ဘာမှမဖြစ်ဘူးဆိုတာ သိလာကြမှာပါ။ ဒီတော့ လစဉ် နည်းနည်းချွှေတာပြီး ကျပ်၂၀ လောက် ဒုက္ခရောက်နေသူများအတွက် လှူဒါန်းရင် ပျော်စရာကောင်းမယ်ဆိုတာ အာမခံပါတယ်။



မြန်မာပြည်မှက နာဂစ်ဒုက္ခသည်တင်မကပါဘူး။ တခြား ထောက်ပံသင့်၊ လှူဒါန်းသင့်တာတွေ အများကြီးပါ။



ဒါလောက်ပဲဗျာ။ ဘလော သိပ်ရေးဖြစ်ဦးမယ်မထင်ဘူး။ စိတ်ကောင်းလေး မွေးမြူနိုင်ဖို ့၊ မွေးမြူပြီးရင်လည်း ရေရှည်ခံအောင် လုပ်နေနိုင်ဖို ့ဆုတောင်းပေးပါတယ်။ လုပ်ဖို ့လည်း တိုက်တွန်းပါတယ်။

Problems come to us to be solved.

:)

So...

နာဂစ်ရေ..

တနှစ်ပြည်သွားပြီးနော်

မဖိတ်ခေါ်ပဲ မင်းလာခဲ့ပုံများ...။






အထက်က ကလေးတွေရဲ ့ဘဝ ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်ဖို့လုပ်ပေးရမယ်လို ့ ပြောနေကြတယ်။ ချစ်စရာကောင်းလွန်းတဲ့ ကျွန်တော်တို ့ရဲ ့မျိုးဆက်တွေပါ။


ဒီအမကြီးက မုန်တိုင်းထဲမှာ သားနှစ်ယောက် ဆုံးရှုံးသွားတယ်။ သူတို့ ရဲ ့နေ့စဉ်နေထိုင်မှု ဘဝတွေကို ကိုယ်ချင်းစာကြည့်နိုင်မလား။


ဒီကလေးလေးကတော့ မိဘတွေ မသေခဲ့ဘူး။ ဒါပေမယ့် မောင်နှမ သုံးယောက် ဆုံးရှုံးခဲ့ရတယ်။


တနှစ်အကြာမှ ကျွန်တော်တို ့သွေးချင်တွေရဲ ့ ဘဝတွေဟာ ဒီလိုဖြစ်နေဆဲဆိုတာ မမေ့ထားကြပါနဲ့။

သတိထားမိလား။ ကျွန်တော်တို့ အားလုံး သနပ်ခါးလိမ်းတယ်။ ခင်ဗျားအခုမလိမ်းလဲ လိမ်းခဲ့ဖူးမယ်။

ဒီဒေသ၊ ဒီရေမြေ မှာ ဒီလေရှူပြီး မွေးခဲ့ကြသူတွေ ကြည့်ပါပဲ။



(ပုံအားလုံး BBC မှယူထားတာဖြစ်သည်။)

http://ahnai.blogspot.com/2008/06/blog-post.html