သီတင်းကျွတ်ပြီ
ကောင်းကင်ပေါ်မှာ မီးပုန်းပျံလည်း မတွေ့ဘူး။
အိမ်တွေပေါ်မှ ဆီမီးလည်းမတွေ့ဘူး။
သာသာ ထိန်နေတဲ့ လမင်းလည်းမရှိဘူး။
ပျော်ဝင်နေတဲ့ ခံစားချက်တွေလည်း မတွေ့ဘူး။
မီးပုန်းတွန်းနေတဲ့ ကလေးတွေရဲ့ အသံလည်း မကြားရဘူး။
မီးသရဲဆိုတာလည်း မမြင်ရဘူး။
သီချင်းဆိုသံ၊ ပျော်ရွင်အော်ဟစ်သံတွေ မကြားရဘူး။
ကြည်နူးစရာမရှိဘူး။ လွတ်လပ်မှုမရှိဘူး။
တကယ်ပါ။ ငါ့တိုင်းပြည်ကို ငါချစ်တယ်။ ငါ့ဓလေ့တွေကို ငါ နှစ်သက်တယ်။
ငါ့ယဉ်ကျေးမှုတွေကို ငါမြတ်နိုးတယ်။ ငါတို့လူမျိုးကို ငါအထင်ကြီးတယ်။
ငါ့တိုင်းပြည်မှာ ရှင်သန်ခွင့် ရခဲ့တဲ့အတွက် ငါ ဂုဏ်ယူတယ်။
Tuesday, October 14, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
6 comments:
မွန္ပါ့ေတာ္..
ဒီေနရာက် ဟုတ္သြားျပန္ပီ..
ဟဲ..ဟဲ.. အၿမင္မွန္ေတြ ရလာပီ
အိမ္လြမ္းေနျပီ ထင္တယ္။ ပုံရိပ္လည္း သီတင္းကၽြတ္ကုိ လြမ္းသား။ လမင္းေတာ့ ျမင္ရပါတယ္။ မတူတာ တစ္ခုပဲ။ မီးသရဲ ဆုိတာ ဘာလဲဟင္။
အိမ္လြမ္းေနတယ္။
ဒီက လမင္းက သနားဖို ့ ေကာင္းပါတယ္။ :D
မီးသရဲဆိုတာ ကေလးေတြ ေဆာ့တဲ့ဟာေလ။ ဖေရာင္းကို ပူေနေအာင္ မီးဖိုေသးေသးေလးနဲ ့ၾကိဳ၊ ပီးေတာ့ တအားပူေနတဲ့အခ်ိန္ ေရနည္းနည္းေလးၿဖန္းလိုက္ရင္ မီးေတာက္ က ၀ုန္းဆို အၾကီးၾကီး ထၿဖစ္လာတာ။ ဖေရာင္းရည္ လစ္ပို တစ္ဖံုးေလာက္ဆို လူတစ္ရပ္ေလာက္ မီးေတာက္ ၿဖစ္တယ္။ ေရ ၄ ၅ ခါေလာက္ပက္လို ့ရတယ္။
ေၾသာ္ အဲလုိ ေခၚတာလား။ အဲဒီနည္းကုိေတာ့ သိတယ္။
အင္း ငါလည္း လြမ္းတယ္ဟ ဒီမွာပိုဆိုးတာက ငါတို႕နဲ႕က ဘာမွကိုတူဘူးဟ ဒါေၾကာင့္ အေရွ႕နဲ႕အေနာက္ ျဖစ္ေနတာေနမွာေနာ္...... ငါ့ဆီမွာေတာ့ လမင္းၾကီး လည္း ေရးေရးကို မျမင္ရဘူးဟ ၾကယ္ေတြမွိတ္တုတ္မွိတ္တုတ္လည္း ရွိပါဘူးဟာ... ေကာင္ကင္တခုလံုးက အျမဲမႈိင္းေနတာဘဲ ျမဴေတြႏွင္းေတြနဲ႕ အခုကို အပူခ်ိန္က သုညတဲ့ဟ ဟဲဟဲ
Post a Comment